białoruski
Język białoruski należy do wschodniej grupy języków słowiańskich. Wyodrębnił się z języka staroruskiego (starobiałoruskiego), będącego oficjalnym językiem urzędowym Wielkiego Księstwa Litewskiego. W ramach języka białoruskiego wyróżnia się dwa główne zespoły dialektów: południowo-zachodnie i północno-wschodnie. Pomiędzy nimi ciągnie się pasmo dialektów przejściowych. Język literacki oparty na gwarach przejściowych występujących w paśmie Wilno – Mińsk – Homel. Do zapisu języka białoruskiego używa się alfabetu opartego na cyrylicy. W przeszłości oraz obecnie część środowisk próbuje zapisywać język białoruski zmodyfikowanym alfabetem łacińskim.
Język białoruski jest jednym z dwóch języków urzędowych Republiki Białoruś. Używany jest także przez osoby należące do mniejszości białoruskiej na Litwie, Łotwie, w Rosji oraz w Polsce1.
W Polsce w trakcie przeprowadzonego w 2011 r. Narodowego spisu powszechnego ludności i mieszkań 26 448 osób zadeklarowało używanie w kontaktach domowych języka białoruskiego (ponadto 669 osób zadeklarowało używanie w kontaktach domowych „gwary pogranicza polsko-białoruskiego”, 626 osób – „języka ruskiego”, 549 osób – „gwary białoruskiej („języka prostego”)”, 516 – „gwary białorusko-ukraińskiej”). Główne skupiska osób używających w kontaktach domowych języka białoruskiego znajdują się w południowo-wschodnich gminach województwa podlaskiego. Na terenie województwa podlaskiego w wielu placówkach oświatowych język białoruski nauczany jest jako dodatkowy język mniejszości. W pięciu gminach tego województwa język białoruski pełni funkcję języka pomocniczego w kontaktach przed organami gminy. Dla jednej z gmin województwa (Gmina Orla) ustalono dodatkowe nazwy miejscowości w tym języku. Na rzecz rozwoju, promowania i ochrony języka białoruskiego działają liczne organizacje białoruskiej mniejszości narodowej.
1 K. Damm, A. Mikusińska, Leksykon PWN Ludy i języki świata, str. 42